هزار دستان به چمن دوباره آمد به سخن که ای خسته از رنج دی ببین جشن گل های من بکن دل ز نقدینه ی جان بنه در کف می فروش کنار گل و لاله دو جامی بزن بنوش و چشم از مهر و مه بپوش مکش منت آسمان به دوش مده دست با دست بی نمک نمک جز لب با نمک جزای کردار ستم پیشگان دهد نفخه ی صور دوای درد دلِ دلدادگان بود شور و نشور بسوزد از شر بشر یکسر، خشک و تر نماند آخر زین حیوان اثر نیرزد این جهان به دین که بهر دل، دل شکنی برون کنی پیراهنی از تنی مکن این طنازی با ما عبث به خود می نازی جانا از این بلند پروازی دانم کاخر شکار بازی جانم همه شب سر بردن به یک دل دو جا نگران کین دوران نماند به جا تو مشو مایه ی آوارگی دست من و دامان تو بنما چاره ی بی چارگی ما و عهد و پیمان تو ریشه گر حاصلش این بار نیست تو مده لاله دگر خار چیست جاهد این میکده را آب گرفت کس در این معرکه هشیار نیست
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
