اومدم مث یه ببر کینه توز حقمو بگیرم و شبانه روز عقب شغال قاتل بودم بی خبر از اینکه با دیدن تو دیدنِ حالت خندیدن تو خودمم قاتلِ این دل بودم تووی این جنگل قانون مُرده همه چی رنگ جنون داره، جنون ما چی بودیم و چی هستیم الا دوتا قرقاول غلتیده به خون تف به اون ذات تباهی که نخواست بُگذرم با تو از این سدِ سیاه اُف به اون سق سیاهی که نذاشت بگذری با من از این شهرِ تباه بوی خون فرا گرفته قصّه رو طعمِ خون میده تمامِ کلمات ای به جرم من مجازات شده همه یِ قافیه های من فدات تف به اون ذات تباهی که نخواست بُگذرم با تو از این سدِ سیاه اُف به اون سق سیاهی که نذاشت بگذری با من از این شهرِ تباه اُف به اون سق سیاهی که نذاشت بگذری با من از این شهرِ تباه
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
