بخواب روی دست من جهان لاغرِ منو کمی نگاه کن نرو بخند و روزگارمو دوباره مثل چشمهات شبِ سیاه کن نرو به هر مسافری که جز من از لب تو سهم داشت بگو جهان جدید نیست بگو فقط گناه داشت اگر به من نمیرسید و این زمان مدید نیست بریز روی شانهام کمی ستاره از سرت کمی پرنده از دلت مگر به یُمن این ضریح شفا بگیرد این مریض دوباره در مقابلت و شکر ای هوایِ بس و شکر ای تن شریف در این زمانهی عجیب که هر چه عشق بیثمر و عاشقان مثل من غریب پشت هم غریب من آب از سرم گذشت غریق را نظاره کن بیا کمی گناه کن بیا ببر سر مرا و حالِ این شکسته را دوباره رو به راه کن بریز روی شانهام کمی ستاره از سرت کمی پرنده از دلت مگر به یُمن این ضریح شفا بگیرد این مریض دوباره در مقابلت
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
