هنگام می و هنگام می و هنگام می و فصل گل و گشت و جانم گشت و خدا گشت و حبیب گشت و چمن شد دربار بهار دربار بهار دربار بهاری خالی از زاغ و جانم زاغ و حبیب زاغ و خدا زاغ و زغن شد از ابر کرم خطۀ ی ری رشک ختن شد دلتنگ و چو من مرغ قفس بهر خدا مرغ قفس بهر وطن شد چه کج رفتاری ای چرخ چه بد کرداری ای چرخ سر کین داری ای چرخ نه دین داری نه آیین داری نه آیین داری ای چرخ نه دین داری نه آیین داری ای چرخ از خون جوان، از خون جوان از خون جوانان وطن لاله، خدا لاله، حبیب لاله، جانم لاله دمیده از ماتم سرو، از ماتم سرو از ماتم سرو قدشان سرو، جانم سرو، خدا سرو، حبیب سرو خمیده در سایه ی گل، بلبل از این غصه خزیده گل نیز و چو من در غمشان جامه، خدا جامه، حبیب جامه دریده چه کج رفتاری ای چرخ چه بد کرداری ای چرخ سر کین داری ای چرخ نه دین داری نه آیین داری نه آیین داری ای چرخ نه دین داری نه آیین داری ای چرخ از اشک همه، از اشک همه از اشک همه، روی زمین زیرو، جانم زیرو، زمین زیرو، جانم زیرو زبر کن مشتی گرت از مشتی گرت از مشتی گرت از خاک وطن هست و، جانم هست و، خدا هست و وطن هست و به سر کن غیرت کن و اندیشه ی ایام بتر کن اندر جلو تیر عدو سینه، جانم تیر، عدو سینه سپر کن چه کج رفتاری ای چرخ چه بد کرداری ای چرخ سر کین داری ای چرخ نه دین داری نه آیین داری نه آیین داری ای چرخ نه دین داری نه آیین داری ای چرخ
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
