از خواب پا شدم امروز چشمای بستتو دیدم ماهی سیاه کوچولو تنگ شکستتو دیدم دیدم همینکه می خونم تاریخ تشنگی هاتو دریاچه های خشکیده خون گریه می کنن با تو اخبار داغو می خونم هر چند خوب می دونم داغی که رو ارس مونده این کوه سختو لرزونده نه شعر آذری گفتم نه خون آذری دارم نسبت به مردمت اما حس برادری دارم رنجور آذربایجان معصوم آذربایجان مغرور آذربایجان مغموم آذربایجان رنجور آذربایجان معصوم آذربایجان مغرور آذربایجان مغموم آذربایجان از خواب پا شدم امروز چشمای بستتو دیدم ماهی سیاه کوچولو تنگ شکستتو دیدم دیدم همینکه می خونم تاریخ تشنگی هاتو دریاچه های خشکیده خون گریه می کنن با تو اخبار داغو می خونم هر چند خوب می دونم داغی که رو ارس مونده این کوه سختو لرزونده نه شعر آذری گفتم نه خون آذری دارم نسبت به مردمت اما حس برادری دارم رنجور آذربایجان معصوم آذربایجان مغرور آذربایجان مغموم آذربایجان رنجور آذربایجان معصوم آذربایجان مغرور آذربایجان مغموم آذربایجان آروم می گرفتم با افسانه های شیرینت آهسته گریه می کردم با شهریار غمگینت دل ابر بود و بارون شد سرما زد و زمستون شد آبادیا بیابون شد هر چی که بود ویرون شد هر چی که بود ویرون شد
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
