الیوت گلدنتال / Elliot Goldenthal
0 دنبال کننده
الیوت گلدنتال / Elliot Goldenthal
الیوت گلدنتال (زادهٔ ۲ مه ۱۹۵۴) آهنگساز آمریکایی موسیقی کلاسیک معاصر و موسیقی فیلم و تئاتر است. او که شاگرد آرون کوپلند و جان کوریلیانو است، بیشتر به خاطر سبک متمایز و توانایی خود در ترکیب سبک‌ها و تکنیک‌های مختلف موسیقی به روش‌های بدیع و ناب شناخته می‌شود. او در سال 2002 برای موسیقی فیلم فریدا به کارگردانی شریک قدیمی اش جولی تیمور برنده جایزه اسکار بهترین موسیقی متن شد.
دوران اولیه زندگی و تحصیل
گلدنتال در 2 می 1954، کوچکترین پسر یک پدر نقاش خانه یهودی و یک مادر خیاط کاتولیک در بروکلین، شهر نیویورک به دنیا آمد، جایی که او از سنین پایین تحت تأثیر موسیقی از همه فرهنگ ها و ژانرها قرار گرفت. هر دو جفت پدربزرگ و مادربزرگ گلدنتال از بخارست و یاشی، رومانی به ایالات متحده مهاجرت کردند. گلدنتال در بخش چندفرهنگی شهر زندگی می کرد و این در آثار او منعکس شده است. او در دبیرستان جان دیویی در بروکلین تحصیل کرد و در 14 سالگی اولین باله خود را به نام Variations on Early Glimpses اجرا کرد. او به نمایش طیف التقاطی موسیقی خود ادامه داد و در دهه هفتاد با گروه های راک اجرا کرد.
او سپس به طور تمام وقت در مدرسه موسیقی معتبر منهتن به تحصیل موسیقی پرداخت و در آنجا نزد آهنگساز جان کوریلیانو (که او را بسیار تحسین می کرد) آموخت تا مدرک لیسانس موسیقی (1977) و مدرک کارشناسی ارشد موسیقی (1979) را در آهنگسازی دریافت کند.
گلدنتال آثاری برای سالن کنسرت، تئاتر، رقص و فیلم نوشته است. کارهای او شامل موسیقی برای فیلم هایی مانند Pet Sematary، Alien 3، Michael Collins، Batman Forever، Heat و موسیقی برنده جایزه اسکار برای Julie Taymor's Frida است، فیلمی که گلدنتال نقش کوچکی در نقش بازیگری به عنوان "گزارشگر خبر" داشت. اتفاقاً او همچنین نقش کوچکی در نمایش خوان دارین در نقش "بارکر سیرک / خیابان خوان" داشت.
خوان دارین برنده جایزه تونی: مراسم کارناوال (1988/96) و پرنده سبز (1999) بر اساس داستانی از کارلو گوزی، دو اثر تئاتری این آهنگساز هستند. در سال 2006، گلدنتال اپرای سه پرده اصلی خود را با تیمور با عنوان گرندل به پایان رساند که اقتباسی از رمان جان گاردنر به همین نام بود که داستان بیولف را از دیدگاه هیولای گرندل بیان می کرد. اولین نمایش جهانی خود را در اوایل ژوئن 2006 در اپرای لس آنجلس انجام داد، نقش گرندل توسط اریک اونز، با تماشاگرانی از جمله جان ویلیامز و امی راسوم اجرا شد. این اثر به کارنامه دائمی اپرای لس آنجلس اضافه شد و نامزدی گلدنتال را در آوریل 2007 برای جایزه پولیتزر برای موسیقی به ارمغان آورد. در سال 2008 گلدنتال دوباره با مایکل مان متحد شد تا فیلم گانگستری دهه 1930 دشمنان عمومی را به ثمر برساند و در سال 2009 اقتباس دیگری از جولی تیمور شکسپیر به نام The Tempest را به ثمر رساند. او آهنگساز ژاپنی تورو تاکمیتسو را به عنوان یکی از افراد تاثیرگذار و شخصی که حرفه خود را بر روی او طراحی کرده است، یاد می کند. گلدنتال گفته است که خطوط بین موسیقی کنسرت سنتی و موسیقی ارکسترال بیشتر مبهم شده است که به نظر او باید باشد. او همچنین چهار بار با کارگردان ایرلندی نیل جردن همکاری کرده است، از جمله در فیلم‌هایش مصاحبه با خون آشام و در رویاها.
