پل ژول دوراند / Paul Jules Durand

پل ژول دوراند / Paul Jules Durand

پل ژول دوراند (Paul Jules Durand) در ۲۸ ژانویه ۱۹۰۷ در شهر سِت (Sète) در جنوب فرانسه متولد شد و در ۲۵ ژانویه ۱۹۷۷ در شهر لاوِسیِنس (Louveciennes) در نزدیکی پاریس درگذشت   . او نقشی برجسته در موسیقی فیلم، ترانه‌سرایی و رهبری ارکستر در دوران پس از جنگ جهانی دوم فرانسه ایفا کرد.

دوراند آموزش‌های موسیقی خود را در کنسرواتوار ملی موسیقی مون‌پلیه پشت سر گذاشت و از سال‌های نوجوانی به‌عنوان ارگ‌زن در کلیسای “Sacré-Cœur” در ست فعالیت داشت (۱۹۲۴–۱۹۳۶). همچنین در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۶ هدایت ارکستر کازینو ست را برعهده داشت  .

در سال ۱۹۳۶ نخستین ترانه معروف خود با عنوان “Dis-moi que tu m’aimes d’amour” را نوشت که به Reda Caire تقدیم شد. سپس در سال ۱۹۳۸ به پاریس مهاجرت کرد و در کاباره‌ها به‌عنوان پیانیست و سپس به عنوان رهبر ارکستر فعالیت کرد  . در دوران جنگ، به دعوت هنری وارنا (Henri Varna) هدایت ارکستر کازینو دو پاری را بر عهده گرفت و موفقیت اصلی او در این دوران با ترانه ”(Je suis) Seule ce soir” بود که در سال ۱۹۴۱ با صدای لئو مرژان (Léo Marjane) اجرا و ضبط شد .

در دهه ۱۹۴۰ و بعد از آن، پل دوراند به‌عنوان رهبر یک گروه سنتی و همچنین تهیه‌کننده رادیویی شناخته شد. برنامه محبوب او با عنوان “La Kermesse aux chansons” در آن دوران باعث ظهور هنرمندان معروفی مانند Eddie Constantine، Jacqueline François و Dario Moreno شد .

در زمینه ترانه، دوراند مجموعه‌ای قابل توجه دارد:
• “(Je suis) Seule ce soir” (۱۹۴۱)
• “Aujourd’hui peut-être” (خواننده: Fernand Sardou، ۱۹۴۶)
• “Cheveux au vent” (۱۹۴۷)
• “Mademoiselle de Paris” (۱۹۴۸، با اجرای Jacqueline François)
• “Boléro” (۱۹۴۸، توسط Bing Crosby با عنوان “All My Love” در آمریکا محبوب شد)
• “Embrasse-moi bien” (۱۹۵۲)
• “Habanera” (۱۹۵۳)
• “Moi je dors près de la Seine” (۱۹۵۳)
• “Est-ce l’amour” .

در زمینه موسیقی فیلم نیز پل دوراند بیش از ۲۰ عنوان فیلم را پس از جنگ جهانی دوم آهنگسازی کرد، از جمله:
• My Last Mistress (۱۹۴۳)
• La vie de plaisir (۱۹۴۴)
• Scandal on the Champs-Élysées (۱۹۴۹)
• The Girl from Maxim’s (۱۹۵۰)
• Rasputin (۱۹۵۴)
• The Cow and I (۱۹۵۹)
• Le Saint mène la danse (۱۹۶۰)
• Le captif (۱۹۶۲) .

علاوه بر این، او به‌عنوان رهبر ارکستر در مراسم یوروویژن ۱۹۵۷ برای اجرای اثر فرانسه “La belle amour” توسط Paule Desjardins فعالیت کرد .

برخی منابع تصویری مانند Discogs و MusicBrainz نیز به تشریح سابقه هنری او اشاره کرده‌اند و تأیید می‌کنند که وی علاوه بر آهنگسازی، تنظیم‌کننده و رهبر ارکستر نیز بوده است  .

از نظر زندگی شخصی، پل دوراند با Mireille Frainaud ازدواج کرد و تا زمان مرگ او در سال ۱۹۷۷ در کنار او بود . همچنین در سال ۱۹۵۸ به عنوان یکی از هفت آهنگساز برجسته در برنامه تلویزیونی ویژه‌ای درباره برترین ترانه‌های فرانسوی شرکت کرد و ملودی مورد علاقه خود یعنی “Boléro” را اجرا کرد .

در جمع‌بندی:
پل دوراند چهره‌ای چندوجهی در موسیقی فرانسه قرن بیستم است؛ از دنیای کلیسا و کاباره تا رادیو و سینما. آثارش در ترانه‌های ماندگار و موسیقی فیلم، و در معرفی ستاره‌های جوان به صحنه نیز تأثیرگذار بوده‌اند. سبک او ترکیبی از ملایمت ترانه‌ای، درک دراماتیک و تسلط ارکستراسیون بود که در طول دهه‌های پس از جنگ حضوری پررنگ و دلنشین داشت.