استفان ورمبل / Stephane Wrembel

استفان ورمبل / Stephane Wrembel

استیفان ورمبل در ۲۷ فوریه ۱۹۷۴ در پاریس متولد شد اما در شهر فونتنبلو بزرگ شد؛ همان شهری که سبک امپرسیونیسم و نیز حضور ژانگُ رینهارت (Django Reinhardt) در آن تاریخی فرهنگی برجسته ساخته بود  . مادرش او را از سن چهار سالگی به فراگیری پیانو کلاسیک واداشت و او چندین جایزه در مسابقاتی مانند لوچیِن وورمزِر و کنسرواتوار ملی اوبِرویلیر کسب کرد  . در حدود سن ۱۵–۱۶ سالگی، علاقه‌اش به گیتار شعله‌ور شد و ابتدا سبک‌های راک همچون پینک فلوید، لد زپلین و جنسیس را دنبال کرد  .

تحصیلات موسیقایی او در مؤسسه American School of Modern Music در پاریس ادامه یافت؛ جایی که با جشنواره‌ی Django Reinhardt در Samois-sur-Seine آشنا شد و به مطالعه ترکیب‌بندی، تنظیمات، جَز و موسیقی کلاسیک معاصر روی آورد   . سپس بورسیه‌ی تحصیل در دانشگاه برکلی در بوستون را دریافت کرد و در سال ۲۰۰۲ با بالاترین نمره فارغ‌التحصیل شد  .

همان سال، اولین آلبوم رسمی خود را با عنوان Introducing Stephane Wrembel منتشر کرد که نقدهای مثبت بسیاری دریافت نمود  . ورمبل در ۲۰۰۳ به نیویورک منتقل شد و فعالیت بین‌المللی‌اش آغاز شد. او توانست به عنوان یکی از شاخص‌ترین نوازندگان سبک Gypsy Jazz در صحنه جهانی مطرح شود  .

یکی از نکات برجسته در زندگی حرفه‌ای او ارتباط ویژه‌اش با فیلمساز مشهور وودی آلن بود. آهنگ “Big Brother” از آلبوم Gypsy Rumble در فیلم Vicky Cristina Barcelona استفاده شد و ورمبل بار دیگر برای ساخت قطعه‌ی “Bistro Fada” دعوت شد که به عنوان تم فیلم Midnight in Paris انتخاب شد؛ این موسیقی در آلبوم برنده جایزه گرمی قرار گرفت و خود ورمبل در مراسم اسکار ۲۰۱۲ اجرا کرد    .

از دیگر آثار شاخص ورمبل می‌توان به آلبوم‌هایی چون Gypsy Rumble (۲۰۰۵)، Terre Des Hommes (۲۰۰۸)، Origins (۲۰۱۲)، Dreamers of Dreams (۲۰۱۴) و The Django Experiment سری (۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰) اشاره کرد   . در The Django Experiment او با همکاری تیمی ثابت، بازخوانی‌هایی زنده و خلاقانه از آثار Django Reinhardt ارائه کرد که مورد توجه زیادی قرار گرفت . در سال ۲۰۱۹، با انتشار آلبوم Django L’Impressionniste، ورمبل مجموعه‌ای از ۱۷ پرلود سولو گیتار از Django را پس از چهار سال پژوهش دقیق منتشر کرد و همراه آن کتابی همراه با نت‌ها نیز چاپ کرد  .

از پروژه‌های جالب بعدی او تشکیل گروه Django New Orleans بود؛ ترکیبی ویژه از گیتار جَز مانوش با سازبندی و حال‌وهوای موسیقی نیواورلئان. این گروه در باشگاه Dizzy’s Club در Lincoln Center اجراهای پرطرفداری داشت  .

ورمبل همچنین بنیان‌گذار جشنواره و دوره آموزشی Django à Gogo Music Festival & Guitar Camp است که از سال ۲۰۰۳ در Maplewood، نیوجرسی برگزار می‌شود و به مرور به لس‌آنجلس و کانادا هم گسترش یافته  .

از نظر سبک موسیقایی، ورمبل تحصیلات کلاسیک، عشق به راک و تأثیرات ژانگُ ریِنهارت را در سبک منحصربه‌فردش تلفیق کرده. او سال‌ها در میان کامیپ‌های Sinti (گروه قومی Roma) به مباحث فرهنگی این سبک پرداخت و از بزرگان مانند Angelo Debarre و Serge Krief آموخت  . موسیقی او منحصر به ژانر خاصی نیست و ترکیبی از جَز، بلوز، فلامنکو، راک و سوئینگ را در بر می‌گیرد  .

ورمبل اجراهایی در سطح جهانی دارد: در محل‌هایی مانند Jazz at Lincoln Center، Carnegie Hall، Town Hall نیویورک، اپرای لیون فرانسه، و جشنواره‌های متعدد بین‌المللی اجرا کرده است و با هنرمندانی مثل Mark O’Connor، Esperanza Spalding، Al Di Meola و … به صحنه رفته است  .

از نظر فلسفی و خاصه در رابطه با اجراهای زنده، او باور دارد موسیقی تجربه‌ای روحانی است: «اجرای زنده دیالوگ بی‌صدایی‌ است بین نوازنده و روح مخاطب؛ لحظه‌ای که جامعه را به هم پیوند می‌دهد» .

⸻

در جمع‌بندی، استیفان ورمبل گیتاریستی سوپرمرجع در سبک جَز مانوش است که با تلفیق سنت و نوآوری، توانسته موسیقی‌ای اصیل و درعین‌حال نوظهور خلق کند. او آهنگساز، خواننده، معلم و کارآفرینی فرهنگی است که میراث Django Reinhardt را به شکل اصیل و بکر زنده نگه داشته و به نسل جدید معرفی کرده است.