انیو موریکونه / Ennio Morricone

انیو موریکونه / Ennio Morricone

انیو موریکونه (ایتالیایی: [ˈɛnnjo morriˈkoːne]؛ 10 نوامبر 1928 - 6 ژوئیه 2020) آهنگساز، ارکستر، رهبر ارکستر، ترومپت و پیانیست ایتالیایی بود که موسیقی را در طیف گسترده ای از سبک ها نوشته است. با ساخت بیش از 400 موسیقی برای سینما و تلویزیون، و همچنین بیش از 100 اثر کلاسیک، موریکونه به طور گسترده به عنوان یکی از پرکارترین و بزرگترین آهنگسازان فیلم در تمام دوران شناخته می شود. او جوایز متعددی از جمله دو جایزه اسکار، سه جایزه گرمی، سه گلدن گلوب، شش جایزه بفتا، ده دیوید دی دوناتلو، یازده Nastro d'Argento، دو جایزه فیلم اروپا، جایزه افتخاری شیر طلایی و جایزه موسیقی پولار در سال 2010 دریافت کرده است.

در سینما بیش از ۷۰ دفعه آهنگ های فیلم هایی که ساخته جایزه گرفته اند ، تمام فیلم‌های سرجیو لئونه از یک مشت دلار، همه فیلم‌های جوزپه تورناتوره از زمان سینما پارادیزو، سه‌گانه حیوانات داریو آرجنتو، و همچنین نبرد الجزیره (۱۹۶۸)، ۱۹۰۰ (۱۹۷۶) از کارهای وی می باشد. La Cage aux Folles (1978)، Professionnel (1981)، The Thing (1982)، و مرا ببند! مرا ببند! (1989). او جایزه اسکار بهترین موسیقی متن را برای فیلم های روزهای بهشت ​​(1978)، ماموریت (1986)، دست نخورده ها (1987)، باگزی (1991)، مالنا (2000) و هشت نفرت انگیز (2015) دریافت کرد و برای دومی برنده شد. او در سال 2007 برنده جایزه افتخاری اسکار شد.آهنگ او برای خوب، بد و زشت (1966) به عنوان یکی از شناخته شده ترین و تاثیرگذارترین موسیقی متن در تاریخ در نظر گرفته می شود. به تالار مشاهیر گرمی قرار دارد .

در ابتدا پس از نواختن ترومپت در گروه های جاز در دهه 40، او تنظیم کننده استودیو RCA Victor شد و در سال 1955 نویسندگی ارواح برای فیلم و تئاتر را آغاز کرد. او در طول زندگی حرفه ای خود برای هنرمندانی مانند پل آنکا، مینا، میلوا، زوچرو و آندره آ بوچلی آهنگسازی کرد. از سال 1960 تا 1975، موریکونه برای ساخت موسیقی برای فیلم‌های وسترن به شهرت بین‌المللی دست یافت و - با حدود 10 میلیون نسخه فروخته شده - روزی روزگاری در غرب یکی از پرفروش‌ترین آهنگ‌ها در سراسر جهان است. از سال 1966 تا 1980، او یکی از اعضای اصلی گروه Il Gruppo، یکی از اولین گروه های آهنگسازان تجربی بود، و در سال 1969 او یکی از تأسیسات دهکده موسیقی Forum، یک استودیوی ضبط معتبر بود. او به آهنگسازی برای تولیدات اروپایی مانند مارکوپولو، لا پیوورا، نوسترومو، بی سرنوشت، کارول و En mai، fais ce qu'il te plait فعالیت خود را ادامه داد.