الان که ساکتم ولی یه روز شلوغ میکنم تو شاعری میبینمت یاد فروغ میکنم دوباره صاف میکنم صدای ته کشیده مو بدرقه میکنم بره پرنده ی پریده مو دوباره ساز میزنم تو رو مرور میکنم ازت نمیگذرم ولی ازت عبور میکنم گریه نمیکنم برات تو این غروب بی امون وقتی دلت با رفتنه بهت نمیگم که بمون دلم پر از شکستنه سر پرم از صدای پاست کی میدونه کی میدونه آخر این قصه کجاست من از پس پاهایی که میخوان برن بر نمیام بعد تو میرم تو خودم از تو خودم در نمیام هرچی که میره شادیه هرچی که می مونه غمه تو آبرومی که داره میره جلو چشم همه الان که ساکتم ولی یه روز شلوغ میکنم تو شاعری میبینمت یاد فروغ میکنم دوباره ساز میزنم تو رو مرور میکنم ازت نمیگذرم ولی ازت عبور میکنم
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
