شاخه نبات من دیگه برات تا دم بهار نمیمونم شده هوا سرد و بیقرار ابر و باد بد آسمونم ببین زده به گلمون گرگ بعد رفتن تو برمون مرد غمت سوزوند چایی باغو سیل تو تورو با ماهیا برد ببین زده به گلمون گرگ بعد رفتن تو برمون مرد غمت سوزوند چایی باغو سیل تو تورو با ماهیا برد غمت سوزوند چایی باغو سیل تو تورو با ماهیا برد شده هرس درختای سبز بهار بارو بست تو کجایی پس شدن عوض آدمای شهر نگو تو هم عشقت بی فایدس ببین زده به گلمون گرگ بعد رفتن تو برمون مرد غمت سوزوند چایی باغو سیل تو تورو با ماهیا برد این آخرین قرار من بیقرار اگه تو نیای میمیرم اگه نیای تو سر قرار میمونه یه عمر تو سینم ببین زده به گلمون گرگ بعد رفتن تو برمون مرد غمت سوزوند چایی باغو سیل تو تورو با ماهیا برد ببین زده به گلمون گرگ بعد رفتن تو برمون مرد غمت سوزوند چایی باغو سیل تو تورو با ماهیا برد غمت سوزوند چایی باغو سیل تو تورو با ماهیا برد
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
