دوش دوش دوش که آن مه لقا خوش ادا، با صفا، با وفا از برم آمد و بنشست خدا برده دین و دلم از دست
باز، باز، باز، مرا سوی خود می کشد، می برد، می زند با دو چشم، با دو چشم مست خدا ابرویش، ابرویش پیوست
آتش اندر دلم بر زد جانم ای دل،جانم ای دل زان رخ همچو آذر زد جانم ای دل،جانم ای دل سوخت همه خرمنم، یکسره جان و تنم کشته ی عشقت منم، ای صنم بد مکن بیش از این، ظلم بی حد مکن جانم بیش از این، ظلم بیحد مکن
آتش اندر دلم بر زد جانم ای دل،جانم ای دل زان رخ همچو آذر زد جانم ای دل،جانم ای دل سوخت همه خرمنم، یکسره جان و تنم کشته ی عشقت منم، ای صنم بد مکن بیش از این، ظلم بی حد مکن جانم بیش از این، ظلم بیحد مکن
