تو رفتی تا بماند قایقم در گل رها کردی مرا تنها لب ساحل تو در چشمت به من دریا نشان دادی نماندی و مرا دست خزان دادی تو رفتی و جهان یکباره خالی شد تمامت میهمان این حوالی شد تو بردی ابرها را خشکسالی شد ندیدی عاشقت بی تو چه حالی شد بد کرده ای بد کرده ای با من که جانت بوده ام ای ماه انکارم نکن من آسمانت بوده ام با هر صدایی سمت در با شوق تو رو میکنم ته مانده ی عطر تو را میبوسم و بو میکنم برگرد با عاشقت سردی نکن ما را درگیر شبگردی نکن این شهر بی تو نمیخواهد مرا بیرحم افتاده ام از پا بیا بد کرده ای بد کرده ای با من که جانت بوده ام ای ماه انکارم نکن من آسمانت بوده ام با هر صدایی سمت در با شوق تو رو میکنم ته مانده ی عطر تو را میبوسم و بو میکنم
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
