خیلی عجیبه سوختن در آتش تو میسوزم اما بی تو خاکستر نمیشم من عاشق این درد بی درمونم ای عشق حظ میبرم از دردمو بهتر نمیشم چه زخما که گل کرد در این باغ زخمی نه آهی به لب رفت نه بر چهره اخمی نه آهی به لب رفت نه بر چهره اخمی تو دردی تو درمان تو با چشم مستت منم که سپردم خودم را به دستت منم که سپردم خودم را به دستت هر بار گذشتم من از دریای آتش خواب بودی کاش تو یکبار برای دیدنم بی تاب بودی رفتی ولی من تو رو مثل نفس تو سینه دارم من تو این عشق خودم را بی هوا جا میگذارم خیلی عجیبه سوختن در آتش تو میسوزم اما بی تو خاکستر نمیشم من عاشق این درد بی درمونم ای عشق حظ میبرم از دردمو بهتر نمیشم چه زخما که گل کرد در این باغ زخمی نه آهی به لب رفت نه بر چهره اخمی نه آهی به لب رفت نه بر چهره اخمی تو دردی تو درمان تو با چشم مستت منم که سپردم خودم را به دستت منم که سپردم خودم را به دستت
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
