این ابرهایه سرخ این کوچه های سرد این جاده ی سپید این باد دوره گرد اینها بهانه اند تا با تو سر کنم تا جز تو از جهان صرف نظر کنم با من قدم بزن در برف در مسیر ای بغض ناگزیر اینبار گر بگیر من راهیه توام با من قدم بزن همراه من بیا تا شهر ما شدن جاده بهانه است مقصود چشم توست من راهیه توام ای مقصد درست در برف چای داغ دنیای ما دوتاست فنجان چای بعد آغاز ماجراست با من قدم بزن در برف در مسیر ای بغض ناگزیر اینبار گر بگیر من راهیه توام با من قدم بزن همراه من بیا تا شهر ما شدن جاده بهانه است مقصود چشم توست من راهیه توام ای مقصد درست من راهیه توام با من قدم بزن همراه من بیا تا شهر ما شدن این مرز را که باز در تلخیه غم است مهمان قند کن چایت اگر دمست
