آدما شادن، آزادن، مثل پرنده ها تو باد. می رقصن، می خندن، آزادِ آزاد. آدما خوبن، محبوبن، با صلابت و هدف، دست به دست هم میرن، همه تو یه صف.
آدما نیکن، یونیکن، شیک و رمانتیک، پاک، ساده، سر به زیر و افتاده.
از دور چه زیبان، عشّاق در باران، انگار مستن، بودن، تا ابد هستن. من خوردم به تو. به رگهای چشمات. من خوردم به تو. به سرمای دستات. من خوردم به تو. به آجر به سنگ. به دیوار سخت به چرخای لنگ.
آدما گرمَن، نرمَن، انسان های والا. پله پله اوج می گیرن. از پایین به بالا. غلت می خورن. تو عشق. تو رویا. تو هوای خوب و آبیِ دریا. آدما ماهَن، آگاهَن، یاران شفیق، ساقیان محبت و منجیان غریق سایه های بلند، در افق های دور، صحنه های کشدار و لحظه های عبور.
من خوردم به تو. به رگهای چشم هات. من خوردم به تو. به سرمای دست هات. من خوردم به تو. به آجر به سنگ. به دیوار سخت به چرخای لنگ
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
شب که میشود یاد تو میزند به جان تا که میپرد خواب و نمیرود فغان من به بوی موی تو ای یار میکشم نفس پس چرا نفس بریدهای زین زار در قفس لحظه لحظه خاطره ها را میکنم مرور پیش چشممی افسوس اما شدی چه دور سقفم آسمان و زمین گرمش آرزوست در دلم اگر جایی هست هم برای اوست شب که میشود به خودم دشنام میدهم کوچه کوچه شهر را پیاده راه میروم این چه زندگیست که همش تکرار میشود روز از نو است و روزی ام انکار میشود شب که میشود اتاق کوچک میشود بر دلم تمام یقین ها شک میشود آه میکشم گویی آواز میشود آه آه
