از بس رو کارتن خوابید از تخت میترسه ازعابرای ظاهرا خوشبخت میترسه از کوچه از تنهایی از هرچی تو دنیاشه از گربه های گشنه حتی سخت میترسه چند ساله از هیچکس دلش پر نیست چند ساله از چیزی نمی رنجه هر روز تو رویاهاش پی نقشه هر شب تو آشغالا پی گنجه چند ساله که تاریک و کم حرفه چند وقته که خالی از احساسه چند ساله چیزی رو نمیبینه جز برق سکه تو شب کاسه از بس رو کارتن خوابید از تخت میترسه ازعابرای ظاهرا خوشبخت میترسه از کوچه از تنهایی از هرچی تو دنیاشه از گربه های گشنه حتی سخت میترسه بارون با بغضش همنفس میشه وقتی که جوب از گریه سر میره از عابرا تصویر میگیره عمرش همینجوری هدر میره دنیا براش جای قشنگی نیست دنیا براش تلخ و نفس گیره چند ساله که از تنهایی خسته ست چند ساله که از گشنگی سیره با برفی که چند وقته بی وقفه روی موهاش میشینه میسازه از پیت های خالی و روزنامه تو رویاش شومینه میسازه زل میزنه به آسمون گاهی سقفش چقدر از بسترش دوره راه رفتن آسون نیست, واسه مردی که عابرا فکر میکنن کورِ از بس رو کارتن خوابید از تخت میترسه از عابرای ظاهرا خوشبخت میترسه از کوچه از تنهایی از هرچی تو دنیاشه از گربه های گشنه حتی سخت میترسه
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
شب که میشود یاد تو میزند به جان تا که میپرد خواب و نمیرود فغان من به بوی موی تو ای یار میکشم نفس پس چرا نفس بریدهای زین زار در قفس لحظه لحظه خاطره ها را میکنم مرور پیش چشممی افسوس اما شدی چه دور سقفم آسمان و زمین گرمش آرزوست در دلم اگر جایی هست هم برای اوست شب که میشود به خودم دشنام میدهم کوچه کوچه شهر را پیاده راه میروم این چه زندگیست که همش تکرار میشود روز از نو است و روزی ام انکار میشود شب که میشود اتاق کوچک میشود بر دلم تمام یقین ها شک میشود آه میکشم گویی آواز میشود آه آه
