تکون نخور نشونه ی تفنگ های نقره داغ تکون نخور پرنده ی افتاده توی باتلاق تویی که رو نقابتم دوباره صورتک زدی چجوری بوسه میزنی به زخمی که نمک زدی تو باغ گل نبودی نه نگو گلاب کردنت تو مار بودی با عصا یه شب طناب گردنت محاله اعتنا کنم به وعده های مبهمت منی که مطمئن شدم شفا نمیده مرهمت چرا فرار میکنی به سمت سنگرای نو به کی قراره لو بدی عقب کشیدن منو اگه همین چراغی که زدن شکستنش تویی اگه همین خرابه که به توپ بستنش تویی خبر بده به آفتاب همون که گفته بود شد به زیر ذره بین عشق یکی نشست و دود شد بگو به اون لجن خورا که آبمون عوض شده بگو یه سطل گریه کرد ماهی آب پز شده بگو به اون لجن خورا که آبمون عوض شده بگو یه سطل گریه کرد ماهی آب پز شده
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
