من دلم از دست دنیا خونه دیگه میرم از من سایه ای میمونه دیگه سینه ای که اسمتو فریاد میزد بعد تو سینه ی قبرستونه دیگه گر گرفتم مثل یه باغ هراسون قد کشیدم مثل یه فواره خون این مسیرو برنمیگردم دوباره دست بجنبون مرگ خستم دست بجنبون پلک میبندم میون گریه های بی ارادم دستتو دورم نگه دار من یه شمع رو به بادم من مثل زیبایی تو از سر دنیا زیادم هم خودم مردم عزیزم هم عزیز از دست دادم چشم وا کردم که دنیارو ببینم سنگ قبرا رو به اسمم کرده بودن چی بگم تا باورت شه بیگناهم چی بگم وقتی طلسمم کرده بودن درد داره اینکه پاسوز یه شهری اینکه دلسوزی نداری درد داره درد داره اینکه وایسی تا خود مرگ از تنت رخت عزا رو دربیاره
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
