دفتر ماه پر از شعر سپید است، پر از تنهایی ای پریزاد غزل کی به غزل میایی؟ شب من گمشده در کوچهی بی خوابیها خواب کن چشم مرا، ای نگه رویایی باز هم وعدهی فردا دهی و می دانم نیست افسانهی امروز تو را فردایی آنکه در چشم تو رویای مرا زندان کرد کاش میداد به دلتنگی من معنایی آنکه در چشم تو رویای مرا زندان کرد کاش میداد به دلتنگی من معنایی بیش از این مُهرِ جنون بر دل من داغ مکن نیست اندازهی مجنونی من صحرائی دفتر ماه پر از شعر سپید است، پر از تنهایی ای پریزاد غزل کی به غزل میایی؟
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
دل به دِریا زِده بودُم که بِراش ماهی بیارُم یه سبد صدف بسازُم رو سرِش تاج بزارُم اما غافل که ای دِریا یه روزایی طوفانی میشه یه دوسالی برنِگردی عشق تو افسانه میشه اکه فراموشُم نشُد چیشاش صِدای قِشنگش چی؟ اگه نرفت اَتوو خاطرُم قِد و بالای بلندش چی؟ اگه نرفت کِسی تو دلُم تا آخر عمرُم یه غِریبه جا مونه پر کنه غِم نگاش خوندش چی؟ زیرِ اوو نخلِ بلندو سِرِ او کیچه قِشنگو موبا یه ضرب و نیمبون اکه فراموشُم نشُد چیشاش، صِدایِ قِشنگش چی؟ اگه نرفت اَتوو خاطرُم قِد و بالای بلندش چی؟ اگه نرفت کِسی تو دلُم دیگه تا آخرِ عمرُم یه غِریبه جا مونه پر کنه غِم نگاش خوندش چی؟ تو با اوو دامنِ زردوو مِگه اَ یاد مو میره؟ ای همه خاطره بازی تو ای قِصه هارِ باکی؟ دوباره میخوی بسازی؟
