دفتر ماه پر از شعر سپید است، پر از تنهایی ای پریزاد غزل کی به غزل میایی؟ شب من گمشده در کوچهی بی خوابیها خواب کن چشم مرا، ای نگه رویایی باز هم وعدهی فردا دهی و می دانم نیست افسانهی امروز تو را فردایی آنکه در چشم تو رویای مرا زندان کرد کاش میداد به دلتنگی من معنایی آنکه در چشم تو رویای مرا زندان کرد کاش میداد به دلتنگی من معنایی بیش از این مُهرِ جنون بر دل من داغ مکن نیست اندازهی مجنونی من صحرائی دفتر ماه پر از شعر سپید است، پر از تنهایی ای پریزاد غزل کی به غزل میایی؟
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
شب که میشود یاد تو میزند به جان تا که میپرد خواب و نمیرود فغان من به بوی موی تو ای یار میکشم نفس پس چرا نفس بریدهای زین زار در قفس لحظه لحظه خاطره ها را میکنم مرور پیش چشممی افسوس اما شدی چه دور سقفم آسمان و زمین گرمش آرزوست در دلم اگر جایی هست هم برای اوست شب که میشود به خودم دشنام میدهم کوچه کوچه شهر را پیاده راه میروم این چه زندگیست که همش تکرار میشود روز از نو است و روزی ام انکار میشود شب که میشود اتاق کوچک میشود بر دلم تمام یقین ها شک میشود آه میکشم گویی آواز میشود آه آه
