آسمون ابری و وقت غروب مه صدای ساحلم خاک جنوب مه گنوغم مثل خُم گنوغ مَوات یه نفر صادق و بی دروغ مَوات یه نفر ساده به مثل چوکِلَک کسی که بلد نبوت دوز و کلک غم عشقی تو چشوش ولو بَشِت مثل کوه پر غرور گِنو بَشِت کسی که توی دلش خدا بشت تو سکوت شعر ما صدا بشت یه نفر که دل به دریا بِزَنِت کسی که حرفون فردا بزنت یه نفر بچه که خیلی پیر بشت مثل دستونِ خودُم فقیر بشت یه نفر که عاشقی پیشه بکُنت توی جون مردمون ریشه بکنت معنی کلمات : گنوغ = دیوانه موات = می خواهم خُم = خودم چوکلک = بچه گِنو = نام کوهی در بندرعباس که دنباله ی ارتفاعات زاگرس می باشد بشت = باشد
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
تجسم کن که تو ایوون خونه رو تختی که پناه هر دومونه سرت رو شونمه خیره به ابرا مژه هات داره میگیره به ابرا گرفتی روی چشمت استکانو رصد کردی ته این کهکشانو نگه میداری با خندت زمانو میگم دیدم یه شب خواب الانو یهو برق تو چشمات جون میگیره سکوتت میشکنه بارون میگیره نگاتو بر میگردونی به سمتم تو بارون خیره میمونی به سمتم میبارن قطره ها روی من و تو میپیچه تو هوا بوی من و تو داری از فکر من پر میشی نم نم فقط یادت نیاد ما دوریم از هم نگو این آسمون که صاف صافه بذار قلبت واست رویا ببافه که رویا شعره میشه خوند و حظ کرد همین رویا چقدر مارو عوض کرد هنوز اون هدیه رو دارم که گفتی بسوزونش به یادت من نیوفتی هنوز اون شاخه گل ها تو اتاقن منم یادت میوفتم اتفاقا یهو برق تو چشمات جون میگیره سکوتت میشکنه بارون میگیره نفس داره خیالت راه میره تا جون دارم نمیذارم بمیره
