اگه یک روز برسه زمین به جام آسمون. اگه یک روز برسه محشر و ای دنیا تموم. اگه یکدفه بکنت خدا ای دنیا زیر و رو. اگه هم جدا ندنتن زن از مرد و شو ا روز. انسان غافلن انسان غافلن انسان غافلن والله که انسان غافلن اگه یک روز برسه زمین به جام آسمون. اگه یک روز برسه محشر و ای دنیا تموم. اگه یکدفه بکنت خدا ای دنیا زیر و رو. اگه هم جدا ندنتن زن از مرد و شو ا روز. انسان غافلن والله که انسان غافلن انسان غافلن والله که انسان غافلن آدمی لحظه به لحظه به طرف مرده اریت. راهی بی همن چه بهته که وا یک خنده بریت. دل وا ای ثروت و ای دنیای فانی خو نبنت. دلخو یک لحظه وا او خالق عادل خو ببنت. انسان غافلن والله که انسان غافلن انسان غافلن والله که انسان غافلن آدمی که همه ی عمر فقط بی خو اگینت روی گنبد گناهوش با غرور و کبر انینت آدمی که از یه چک خونن و آبن چه اگیت؟ وقتی هم مرد ابو خوراک صد کرم چه اگیت؟ آدمی که از یه چک خونن و آبن چه اگیت؟ وقتی هم مرد ابو خوراک صد کرم چه اگیت؟ انسان غافلن والله که انسان غافلن انسان غافلن والله که انسان غافلن آدمی به پول انازت یا به قامت یا به زور؟ پول که بادن قامتم اشکینت و پیر ابوت و کور یه روزی هم مرگ اتات و روح اریت از قامتش زیر خروار فراموشی اکردن بی تنش انسان غافلن والله که انسان غافلن انسان غافلن والله که انسان غافلن آدمی وقتی افهمت که دگه دیرن براش حالا او رو اسب تسخیرنو خشخاشن هواش جون اکنت تا عمر ادیت به خاطر مال و منال. عاقبت هم نادونه که امونت یا که زوال. انسان غافلن والله که انسان غافلن
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
تجسم کن که تو ایوون خونه رو تختی که پناه هر دومونه سرت رو شونمه خیره به ابرا مژه هات داره میگیره به ابرا گرفتی روی چشمت استکانو رصد کردی ته این کهکشانو نگه میداری با خندت زمانو میگم دیدم یه شب خواب الانو یهو برق تو چشمات جون میگیره سکوتت میشکنه بارون میگیره نگاتو بر میگردونی به سمتم تو بارون خیره میمونی به سمتم میبارن قطره ها روی من و تو میپیچه تو هوا بوی من و تو داری از فکر من پر میشی نم نم فقط یادت نیاد ما دوریم از هم نگو این آسمون که صاف صافه بذار قلبت واست رویا ببافه که رویا شعره میشه خوند و حظ کرد همین رویا چقدر مارو عوض کرد هنوز اون هدیه رو دارم که گفتی بسوزونش به یادت من نیوفتی هنوز اون شاخه گل ها تو اتاقن منم یادت میوفتم اتفاقا یهو برق تو چشمات جون میگیره سکوتت میشکنه بارون میگیره نفس داره خیالت راه میره تا جون دارم نمیذارم بمیره
