اینجا من تنها نشستم با خیالت لب دریا یاد تو مونده فقط برای من از همه دنیا انگاری قصه میگه صدای مهربون موجا میگه نیستی خالیه جای تو روی تن شن ها یادمه قصر شنی رو که با هم ساخته بودیم توی قصرمون دوتا عاشق دلباخته بودیم توی باغچش گل های قشنگ کاغذی میکاشتیم ما که از مهر و محبت واسه هم کم نمیذاشتیم اما دریا با حسادت تو شب طوفان و وحشت با خروش موجای سرد زد و اون قصررو خراب کرد ما با هم فریاد کشیدیم سر دریا داد کشیدیم بیا تا قصر شنی رو بسپاریم به دست دریا توی آسمون دلها برسیم تا اوج ابرها بیا برگرد خونه ای از عشق بسازیم تا دیگه زندگیمونو ما به این موجا نبازیم
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
