حالا چی عشق من باز تنهایی انگار کجا رفتن اون همه یار که میگفتی جون میدن واست هزار نه صد هزار بار حالا چی عشق من ببین کیو میبینی واسش افسانه بچینی که قشنگ و نازنینی و چنانی و چنینی کی به جز من میتونه نگفته هاتو دغدغه هاتو از تو نگاهت بخونه کی به جز من میتونه بیاد دوباره به یک اشاره غمو از دلت برونه کی به جز من میتونه نگفته هاتو دغدغه هاتو از تو نگاهت بخونه کی به جز من میتونه بیاد دوباره به یک اشاره غمو از دلت برونه من فقط من وارث تموم دلتنگیاتم مرهمی برای خستگیاتم میگفتی که هراسون شدی از بی اعتنایی یا از سادگیای اول هر آشنایی میگفتی که چطور ازت یه بازیچه میساختن اونایی که به ظاهر دل به عشق تو میباختن میگفتی و منم چشمامو رو حرفات میبستم بغضت میشکست و با تو من هم میشکستم اما اشکام واسه تو نبود همش واسه خودم بود برای اون روزایی که من عاشقت شدم بود برای اون روزایی که من عاشقت کی به جز من میتونه نگفته هاتو دغدغه هاتو از تو نگاهت بخونه کی به جز من میتونه بیاد دوباره به یک اشاره غمو از دلت برونه کی به جز من میتونه نگفته هاتو دغدغه هاتو از تو نگاهت بخونه کی به جز من میتونه بیاد دوباره به یک اشاره غمو از دلت برونه من فقط من هم گریه و هم اندوه و هم سوز هم غصه ی غصه های هر روز من فقط من
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
