شب سردی است و من افسرده راه دوری است و پایی خسته تیرگی هست و چراغی مرده می کنم تنها از جاده عبور دور ماندند زمن آدمها سایه ای از سر دیوار گذشت غمی افزود مرا بر غمها فکر تاریکی و این ویرانی بی خبر آمد تا با دل من قصه ها ساز کند پنهانی نیست رنگی که بگوید با من اندکی صبر سحر نزدیک است هر دم این بانگ بر آرم از دل وای این شب چقدر تاریک است خنده ای کو که به دل انگیزم قطره ای کو که به دریا ریزم صخره ای کو که بدان آویزم مثل اینست که شب نمناک است دیگران را هم غم هست به دل غم من لیک غمی غمناک است هر دم این بانگ بر آرم از دل وای این شب چقدر تاریک است اندکی صبر سحر نزدیک است
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
به تو من آفرین می گم، برای اوج زیباییت نشستی بین ماه و گل، دیگه سخته شناساییت تو عشق و زندگی من، رفیق و دوستم هستی نه تنها توی قلب من، تو زیر پوستم هستی دوباره از سر عادت، قسم خوردم به جان تو به چه زیبایی اسم من، در اومد از دهان تو از نفسهای تو بوده، که به من هوا رسیده بی نیازم از همه چون، از شما به ما رسیده نمی دونم شبیه چی، می دونم عشق عین ماست خدا رو شکر دلتنگیم، که یعنی عشق بین ماست یه دیوونه شبیه من، گرفتار یه دیوونه س همه دور جهان گشتن، واسه من یار تو خونه س یه وقتا بعضی آدمها، می شن تقدیر و فال ما برن یه خاطره می شن، بمونن خوش به حال ما از نفسهای تو بوده، که به من هوا رسیده بی نیازم از همه چون، از شما به ما رسیده
