به رهی دیدم برگ خزان افسرده ز بیداد زمان کز شاخه جدا بود چو ز گلشن رو کرده نهان در رهگذرش باد خزان چون پیک بلا بود ای برگ ستم دیده ی پاییزی آخر تو ز گلشن ز چه بگریزی روزی تو در آغوشه گلی بودی دلداده و مدهوش گلی بودی ای عاشقه شیدا دل داده ی رسوا گویمت چرا فسرده ام در گل نه صفایی باشد نه وفایی جز ستم ز می نبرده ام تیر غمش در دل بنشاندم در غم او من جان بفشاندم تا شد نو گل گلشنو زیبه چمن رفت آن گل من از دست با خار و خسی پیوست من مانده ام و صد بار گران وین پیکر بی جان ای تازه گل گلشن پژمرده شوی چون من هر برگ تو افتد به رهی افسرده و بی جان رفت آن گل من از دست با خار و خسی پیوست من مانده ام و صد بار گران وین پیکر بی جان ای تازه گل گلشن افسرده شوی چون من هر برگ تو افتد به رهی پژمرده و بی جان
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
بعد از او دیگر نمی خواهم ، آفتاب و آسمان را بعد از او دیگر نمی خواهم ، چلچراغ کهکشان را من دگر بی او نمی جویم، در چمن ها لاله ها را چهره ام دیگر نمی جوید، چهره های آشنا را بعد از او هرگز نمی آید، خنده بر روی لبانم می گریزم از بر یاران، تا مگر تنها بمانم دیگر ای آسمان آبی، خسته ام زین جست و جوها یاد من کن، هر کجا دیدی، آن عروس آرزو را
