چقدر زخمی از دشنه یِ روزگاریم , چقدر آه ناگفته تو سینه داریم به غیر از همین آستین غریبی ؛ کجا بغض هامونو باید بباریم غم ما تو هر سینه ای جا نمیشه ، به این سادگی ها دلی وا نمیشه دیگه هیچ لبخند آرامبخشی , حریفِ دل خسته یِ ما نمیشه زمونه نفس هایِ ما رو گرفته ؛ جایِ دستمون پایِ ما رو گرفته با این روز و شب هایِ کابوس وارش ، نجنگیده رویایِ ما رو گرفته خدایا غریبیم دریاب ما رو , تو که میشنوی این همه ربنا رو برامون یه بارونی بفرست ؛ شاید بباره بشوره غم روزگارو یه شعریم از بیت اول تا آخر ، به جز عشق چیزی گدایی نکرده یه سازیم افتاده یه گوشه تنها , که هیشکی بهش اعتنایی نکرده زمونه نفس های ما رو گرفته ؛ جای دستمون پای ما رو گرفته با این روز و شب های کابوس وارش , نجنگیده رویای ما رو گرفته خدایا غریبیم دریاب ما رو ؛ تو که میشنوی این همه ربنا رو برامون یه بارونی بفرست ، شاید بباره بشوره غم روزگارو غم روزگارو
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
