تو ماه شدی تا دل دیوانه بسوزانی من کوه شدم تا به تماشای تو بنشینم یک عمر به دنبال توام جز تو نمیخواهم من غرق نگاه تو شدم جز تو نمیبینم آغاز منی تو پایان منی تو بیمار توام مژده ی درمان منی تو دور از رخ ماهت من گم شده بودم از عشق تو گفتم تو شدی بود و نبودم باران شده ام حالت گیسوی تورا قصه کنم دانه به دانه افسانه ی چشمان تو در گوش جهان تازه کنند خانه به خانه تنها نه منم عاشق و دیوانه ی لبخند قشنگی که تو داری منظومه به هم ریزد اگر خنده کنان پا به خیابان بگذاری آغاز منی تو پایان منی تو بیمار توام مژده ی درمان منی تو دور از رخ ماهت من گم شده بودم از عشق تو گفتم تو شدی بود و نبودم
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
Beginning of dialog window. Escape will cancel and close the window.
End of dialog window.
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
