تنها موند دلم رفتم و جا موند دلم یه گوشه آروم تو خیالت ته دنیا موند دلم آره من جا موند دلم ... آدما جا میمونن دور یه میدون تو یه ایستگاه رو یه نیمکت کنج خیابون آدما جا میمونن یه شب زیر بارون یه روزی میرن و جا میمونه دلاشون خودت نیستی ولی غم تو چهرم تویی با هر کی که میگم و میخندم تویی تموم روزمو جلو چشم منی همین که شب چشامو میبندم تویی برگرد و به خودم برگردون منو نذار تو خیالت سرگردون منو نمیبینی مگه بغض لامصب داره میگیره از حنجرم خوندنو خودت نیستی ولی غم تو چهرم تویی با هر کی که میگم و میخندم تویی تموم روزمو جلو چشم منی همین که شب چشامو میبندم تویی
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
