وقتی که بیداری سخته توی دنیای شلخته تبر گرسنه چوبه مهربونترین درخته وقتی این صدای مغرور توی واژههای مجبور بغض پنهون ترانه است پشت یه درخت انگور لااقل بزار بخوابم وقتی که صدای جنگل از تو کوچه های خلوت وقتی میخورم به بنبست تو دلم تنور و کور است جز تو رویای تو رفتن مگه راه دیگهای هست لااقل بذار بخوابم وقتی عمرمون قراره توی بیداری تلف شه بهترین راهه که آدم مثل اصحاب کفشه بخند روی فواره. بغلم کن شاید از تو عطر نارنگی بگیرم بغلم کن شاید این بار بوی زندگی بگیرم من طرفدار سکوتم من فراری از سقوطم اما یه عمر مریضه قصههای تو گلوتم وقتی حتی این ترانه با یه حال عاشقانه نفسش گرفته یعنی خود خاورمیانه لااقل بذار خواهرم خوبه واسه من به سرد دویده حتی. خوبه اگه آخرم سقوطه مدل فواره خوبه با تو بودن با تو بودن آره خوبه آره خوبه لااقل بذار میخوام وقتی عمرمون قراره توی بیداری شه بهترین راهه که آدم مثل اصحاب کفشه. ارغوانی ارغوانی کرد بخندم ارغوانی تر بخوابم بغلم کن شاید از تو عطر نارنگی بگیرم بغلم کن شاید این بار بوی زندگی بگیرم
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
تجسم کن که تو ایوون خونه رو تختی که پناه هر دومونه سرت رو شونمه خیره به ابرا مژه هات داره میگیره به ابرا گرفتی روی چشمت استکانو رصد کردی ته این کهکشانو نگه میداری با خندت زمانو میگم دیدم یه شب خواب الانو یهو برق تو چشمات جون میگیره سکوتت میشکنه بارون میگیره نگاتو بر میگردونی به سمتم تو بارون خیره میمونی به سمتم میبارن قطره ها روی من و تو میپیچه تو هوا بوی من و تو داری از فکر من پر میشی نم نم فقط یادت نیاد ما دوریم از هم نگو این آسمون که صاف صافه بذار قلبت واست رویا ببافه که رویا شعره میشه خوند و حظ کرد همین رویا چقدر مارو عوض کرد هنوز اون هدیه رو دارم که گفتی بسوزونش به یادت من نیوفتی هنوز اون شاخه گل ها تو اتاقن منم یادت میوفتم اتفاقا یهو برق تو چشمات جون میگیره سکوتت میشکنه بارون میگیره نفس داره خیالت راه میره تا جون دارم نمیذارم بمیره
