باده یی هست و پناهی و شبی شسته و پاک جرعه ها نوشم و ته جرعه فشانم بر خاک باده کم کم دهم شور و شراری که مپرس بردم افتان و خیزان به دیاری که مپرس گوید آهسته به گوشم سخنانی که مگوی من کشم آه که دشنام بر آن که چو باد از همه سو می دوم و گمراهم ب وی آن گمشده گل را ز چه گلبن خواهم همه سر چشمم و از دیدن او محرومم همه تن دستمو از دامن او کوتاهم من کشم آه که دشنام بر آن
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
میگذرم تنها از میان گل ها گه به گلستان ها گه به کوه و صحرا تازه گلی سر راهم گیرد و با من گوید محرم راز تو کو خار رهی به تمنا دامن من بگرفته کان گل ناز تو کو راز عشق مرا گل در گوش صبا گفت و غمم بفزود آنگه در همه جا راز درد من و قصه ی عشق تو بود چون به حسن آسمانی از مهی برتر شعله ی عشق من از گردون برآرد سر در گلستان هم ز تنهایی روم من اگر تازه گلی سر راهم گیرد و با من گوید محرم راز تو کو خار رهی به تمنا دامن من بگرفته کان گل ناز تو کو
