رهایی تا پَر کشیدن ، جز پیوندت ندارم من رویایی رها تر ، از لبخندت ندارم تا کِی قفس و غم و دلسردی منو عادت شبگردی ، تو بگو آوازه خوانی را ، این سعیِ فانی را در کوچه ات هر شب برپا کردم شاید فقط شاید ، قلبت به رحم آید اما چه بی مرحم برمیگردم به سمتِ دردم این شعرِ بی سر با ماهِ من از شب حرفی نزن ، در گوشِ او نگو باری دگر تر شد چشمانِ من آوازه خوانی را ، این سعیِ فانی را در کوچه ات هر شب برپا کردم شاید فقط شاید ، قلبت به رحم آید اما چه بی مرحم برمیگردم به سمتِ دردم
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
میگذرم تنها از میان گل ها گه به گلستان ها گه به کوه و صحرا تازه گلی سر راهم گیرد و با من گوید محرم راز تو کو خار رهی به تمنا دامن من بگرفته کان گل ناز تو کو راز عشق مرا گل در گوش صبا گفت و غمم بفزود آنگه در همه جا راز درد من و قصه ی عشق تو بود چون به حسن آسمانی از مهی برتر شعله ی عشق من از گردون برآرد سر در گلستان هم ز تنهایی روم من اگر تازه گلی سر راهم گیرد و با من گوید محرم راز تو کو خار رهی به تمنا دامن من بگرفته کان گل ناز تو کو
