کوچه لره سو سپمیشم یار گلنده توز اولماسین یار گلنده توز اولماسین اله گلسین بله گتسین آرامیزدا سوز اولماسین ساماوارا اوت آتمیشام ایستکنه قند سالمیشام یاریم گدیﭗ تک قالمیشام نه عزیزدیر یارین جانی نه شیرین دیر یارین جانی کوچه لره سو سپمیشم یار گلنده توز اولماسین یار گلنده توز اولماسین اله گلسین بله گتسین آرامیزدا سوز اولماسین ساماوارا اوت آتمیشام ایستکنه قند سالمیشام یاریم گدیﭗ تک قالمیشام پیاله لری رفده دیر هربیری بیر طرفده دیر یارم گدیب بیرهفته دیر گورممیشم بیر هفته دیر نه عزیزدیر یارین جانی نه شیرین دیر یارین جانی ترجمه کوچه لره سو سپمیشم کوچه هارا آب و جارو کرده ام تا وقتی یارم میید گرد و خاکی بلند نشود طوری بیاید و برود که هیچ حرف و حدیثی در میان نماند سماور را آتش کردهام قند در استکان انداختهام یارم رفته و من تنها ماندهام چه قدر خاطر یار عزیز است چه قدر خاطر یار شیرین است کوچه را آب و جارو کردهام تا وقتی یارم میید گرد و خاکی بلند نشود طوری بیاید و برود که هیچ بگو مگو یی میان ما در نگیرد سماور را آتش کردهام قند در استکان انداختهام یارم رفته و من تنها ماندهام پیاله ها رو طاقچه است هرکدام یک طرف است (درهم وریخته) یارم یک هفته است که رفته یک هفته است که ندیدمش چه قدر خاطر یار عزیز است چه قدر خاطر یار شیرین است
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
