وقتی که بهار در زمستان پوسید صد ابر غزل بدون باران پوسید سیب و سمنو دو یادگار از حوا در سفره نبود و میل عصیان پوسید حوا که نبود سیبمان حتی بر کوتاهترین شاخ درختان پوسید آدم که به بی گندمی اش عادت کرد صد وسوسه در خیال شیطان پوسید شرمنده ی تو ، غزل ، تمام مردم عید است ولی مبارکیمان پوسید عیدی که بدون عیدی آمد چون قبل آغاز چنین است که پایان پوسید با کودک این عشق خدایا چه کنم؟ نان هم که نبود هر چه دندان پوسید بیخود به دو تا جوانه دل خوش کردی بی نان غزل، سفره ی ایمان پوسید
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
غم کوچه های سرد این شهرو بغل کرده دلتنگی توی استکانم زهر حل کرده دستای تو مثل جهنم داغ رو شونم برف از سفیدی چشام میریزه رو گونم یه کوه دردم که عقابا چشمشو خوردن معدن چیا تو قلب دهلیز من مردن آب از سرم رد میشه از بس خسته ام خسته تب کرده هذیون میگه ماهی زبون بسته تلخم حقیقت داره این تنها شدن بی عشق تلخم دلت میگیره دنبالم نیا بی عشق تلخم حقیقت داره این تنها شدن بی عشق تلخم همینه تا همیشه حال من عشق از موج از دریا از اقیانوس میترسم از تو که رویامی مثل کابوس میترسم مثل یه گنجم تو دل دریای تنهایی تقسیم کردن قلبمو دزدای دریایی تلخم دلت میگیره دنبالم نیا بی عشق تلخم حقیقت داره این تنها شدن بی عشق تلخم همینه تا همیشه حال من عشق
