وقتی که بهار در زمستان پوسید صد ابر غزل بدون باران پوسید سیب و سمنو دو یادگار از حوا در سفره نبود و میل عصیان پوسید حوا که نبود سیبمان حتی بر کوتاهترین شاخ درختان پوسید آدم که به بی گندمی اش عادت کرد صد وسوسه در خیال شیطان پوسید شرمنده ی تو ، غزل ، تمام مردم عید است ولی مبارکیمان پوسید عیدی که بدون عیدی آمد چون قبل آغاز چنین است که پایان پوسید با کودک این عشق خدایا چه کنم؟ نان هم که نبود هر چه دندان پوسید بیخود به دو تا جوانه دل خوش کردی بی نان غزل، سفره ی ایمان پوسید
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
جانانم بردی دل و جانم از عشق تو جانا همش در هیجانم جان جانم عاشقتر از آنم دستم رو بگیری بکوبد ضربانم کاش به دادم برسی به داد حالم برسی کاش به داد این دل پر تب و تابم برسی دست مارو خوندی دلمو کجا کشوندی اومدی دل ببری مارو به کجا رسوندی دلبر دلبر تویی از همه بهتر از گوشه ی قلبم الهی نزنی پر بس که تو جذابی و دلبر دلارام من از همه بهتر برده ای آرام و قرارم نگارم داره میاد کنارم
