باید نفس بکشم توی هوای خودم باید که سر بذارم رو شونه های خودم باید که گریه کنم واسه عزای خودم شبونه گل ببرم خودم برای خودم نشد نشد که بیام بازم به دیدن تو نشد نفس بکشم نفس کشیدن تو روزای تار منه شبای روشن تو چقد غریبه شدی منم منم منه تو
هنوز رویای تو دنبال منه هنوز زخمای تو رو بال منه هنوز از خواب خوشت میپرم هر شب ببین تقدیر بد بی خبرو ببین طوفانیه چشمای ترو ببین تو دوریو تنهاترم هر شب باید نفس بکشم توی هوای خودم باید که سر بذارم رو شونه های خودم باید که گریه کنم واسه عزای خودم شبونه گل ببرم خودم برای خودم انگار کسی فکر پریشونی من نیست کسی توو شب بارونی من نیست دیگه وقت پشیمونی من نیست انگار توو قلبم غم دلخواه تو مونده هنوز قلب من همراه تو مونده هنوز پشت سرم آه تو مونده انگار
ببین تقدیر بد بی خبرو ببین طوفانیه چشمای ترو ببین تو دوریو تنهاترم هر شب باید نفس بکشم توی هوای خودم باید که سر بذارم رو شونه های خودم باید که گریه کنم واسه عزای خودم شبونه گل ببرم خودم برای خودم نشد نشد که بیام بازم به دیدن تو نشد نفس بکشم نفس کشیدن تو روزای تار منه شبای روشن تو چقد غریبه شدی منم منم منه تو
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
