بشکن سبوی باده را؛ مستی تویی هستی تویی! در این سرای نیستی؛ مستی تویی هستی تویی… تو آفتاب هشتمین سر چهارده عدد؛ بیدار کن خواب مرا از وحشت این دیو و دد! بنگر که از هفت آسمان جایی فرا سوی زمان؛ نوری هبوط می کند در غربت این لامکان! بنگر که دریا خون شده! فواره ها گلگون شده! لیلای بی دل را ببین؛ از عشق تو مجنون شده… در این غروب واپسین از چتر خورشید یقین؛ نور حقیقت میچکد بر خاک مشکوک زمین!
فریاد و بانگی میرسد عالم سکوت میکند؛ از هیبتش سلطان دهر آسان سقوط میکند آدم هراسان میشود، محشر نمایان می شود! از تاول آیینه ها خورشید گریان میشود! تقدیر ما در دست توست زنجیر بر دستان ما؛ ما را رها کن از عدم هستی بده بر جان ما بشکن سبوی باده را؛ مستی تویی هستی تویی! در این سرای نیستی؛ مستی تویی هستی تویی… تو آفتاب هشتمین سر چهارده عدد؛ بیدار کن خواب مرا از وحشت این دیو و دد!
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
همونم همون که با دست تنگ توو مشتم برات صدف داشتم با این حال هم به هر کی که توو دلت خونه کرد شرف داشتم گذشتم ازت نگاه کن منو نه حالم بده نه چشمم تره شب آخره تو هم هر چقد ازم دور شی واست بهتره شکستم درست بریدم قبول میدونی که من یه دندم هنوز تماشام کن همه زهرمو کشیدن ولی کشندم هنوز شکستم درست بریدم قبول میدونی که من یه دندم هنوز تماشام کن همه زهرمو کشیدن ولی کشندم هنوز منو هیچکس منو هیچی مثه حرف تو نسوزونده بود همین مونده بود خرابم کنی جوابم کنی همین مونده بود نگاه منو خودت خواستی که من قلبمو بگیرم ازت یه جوری برم که انگار که نبودم اصن نگاه کن فقط شکستم درست بریدم قبول میدونی که من یه دندم هنوز تماشام کن همه زهرمو کشیدن ولی کشندم هنوز شکستم درست بریدم قبول میدونی که من یه دندم هنوز تماشام کن همه زهرمو کشیدن ولی کشندم هنوز
