بشکن سبوی باده را؛ مستی تویی هستی تویی! در این سرای نیستی؛ مستی تویی هستی تویی… تو آفتاب هشتمین سر چهارده عدد؛ بیدار کن خواب مرا از وحشت این دیو و دد! بنگر که از هفت آسمان جایی فرا سوی زمان؛ نوری هبوط می کند در غربت این لامکان! بنگر که دریا خون شده! فواره ها گلگون شده! لیلای بی دل را ببین؛ از عشق تو مجنون شده… در این غروب واپسین از چتر خورشید یقین؛ نور حقیقت میچکد بر خاک مشکوک زمین!
فریاد و بانگی میرسد عالم سکوت میکند؛ از هیبتش سلطان دهر آسان سقوط میکند آدم هراسان میشود، محشر نمایان می شود! از تاول آیینه ها خورشید گریان میشود! تقدیر ما در دست توست زنجیر بر دستان ما؛ ما را رها کن از عدم هستی بده بر جان ما بشکن سبوی باده را؛ مستی تویی هستی تویی! در این سرای نیستی؛ مستی تویی هستی تویی… تو آفتاب هشتمین سر چهارده عدد؛ بیدار کن خواب مرا از وحشت این دیو و دد!
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
چه دیدی از منو دل شور جانم که رفتی و نماندی ای نگارم دلارامم چرا از من گذشتی خزان کردی بهارم بی قرارم بیا حالم ببین دلتنگ و زاره دچار شعله های انتظاره بیا و نغمه آواز من باش نت شیرین نوای ساز من باش به روح نغمه عشق تو سوگند تو لیلای منی. مجنونتم من به یاد اون نگاه نرگس تو پر از آشوبم و دل خونتم من تو راز روشن آواز من باش نسیم خوش نواز ساز من باش به یاد اون شبای شور مستی گل اندامم تو ماه ناز من باش مسوزانم بیا چشم تو ساغر که در بند نگاهت من اسیرم در این دیوانه دل شوری فتاده که ترسم بی گل رویت بمیرم بیا حالم ببین دلتنگ و زاره
