روزی تو خواهی آمد؛ از کوچه های باران… تا از دلم بشویی، غم های روزگاران… تو، روحِ سبزِ گلزار… گلِ شادابِ بی خار مرا از پا فکنده؛ شکستن های بسیار… شکستن های بسیـار… تو یاسِ نو دمیده؛ من گلبرگِ تکید روزی آیی کنارم؛ که عشق از دل رمیده… روزی آیی کنـــارم؛ که عشــق از دل رمیده… تو را نادیدنِ ما؛ غـم نباشد
که در خیلت، به از ما کـم نبـاشد… من از دستِ تو؛ در عالم نهم روی و لیکن چون تو؛ در عالم نباشد! روزی تو خواهی آمد؛ از کوی مهربانی… اما ز من نبینی؛ دیگر به جا، نشانی… روزی تو خواهی آمد؛ از کوچه های باران… تا از دلـم بشویی، غـم های روزگـاران… غم های روزگـاران
محمد علی شیرازی, قیصر امین پور, کریم فکور, عبدالله الفت
تنظیم کننده
کامبیز روشن روان
آهنگساز
همایون خرم
شاعر
سعدی, هوشنگ ابتهاج
لطفا وارد حساب کاربری شوید.
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
