قطره قطره اگرچه آب شدیم ابر بودیمو آفتاب شدیم ساخت مارا همو که میپنداشت به یکی جرعه اش خراب شدیم رنگ سال گذشته را دارد همه لحظه های امسالم 365 حسرت را همچنان میکشم به دنبالم قهوه ات را بنوش و باور کن من به فنجان تو نمیگنجم بیوه ام در جهان نما چشمی که به تکرار میکشد فالم یک نفر از غبار میآید مژده تازه تو تکراری است یک نفر از غبار آمد و زد زخمهای همیشه بر بالم باز در جمع تازه ازداد حال و روزی نگفتنی دارم هم نمیدانم از چه میخندم هم نمیدانم از چه مینالم راستی در هوای شرجی هم دیدن دوستان تماشاییست به غریبی قسم نمیدانم چه بگویم جز اینکه خوشحالم دوستانی عمیق آمدند . چهره هایی که غرقشان شدم میوه های رسیده ای که هنوز من به باغ کمالشان کالم چندیست شعرهایم را جز برای خودم نمیخوانم شاید از بس صدایشان زده ام دوست دارند دوستان . لالم تنهاییم را با تو قسمت میکنم . سهم کمی نیست
گسترده تر از عالم تنهایی من . عالمی نیست غم آنقدر دارم که میخواهم تمام فصلها را بر سفره رنگین خود بنشانمت . بنشین . غمی نیست... حوای من . بر من مگیر این خودستایی را که بی شک تنها تر از من در زمین و آسمانت آدمی نیست آیینه ام را بر دهان تک تک یاران گرفتم آیینه ام را بر دهان تک تک یاران گرفتم تا روشنم شد در میان مردگانم همدمی نیست همواره چون من نه . فقط یک لحظه خوب من بیاندیش لبریزی از گفتن ولی در هیچ سویت محرمی نیست من قصد نفی بازی گل با باران را ندارم شاید برای من که همزاد کویرم . شبنمی نیست شاید به زخم من که میپوشم ز چشم شهر آنرا در دستهای بینهایت مهربانش مرهمی نیست شاید و یا شاید . هزاران شاید دیگر اگر چه اینک به گوش انتظارم جز صدای مبهمی نیست
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
تجسم کن که تو ایوون خونه رو تختی که پناه هر دومونه سرت رو شونمه خیره به ابرا مژه هات داره میگیره به ابرا گرفتی روی چشمت استکانو رصد کردی ته این کهکشانو نگه میداری با خندت زمانو میگم دیدم یه شب خواب الانو یهو برق تو چشمات جون میگیره سکوتت میشکنه بارون میگیره نگاتو بر میگردونی به سمتم تو بارون خیره میمونی به سمتم میبارن قطره ها روی من و تو میپیچه تو هوا بوی من و تو داری از فکر من پر میشی نم نم فقط یادت نیاد ما دوریم از هم نگو این آسمون که صاف صافه بذار قلبت واست رویا ببافه که رویا شعره میشه خوند و حظ کرد همین رویا چقدر مارو عوض کرد هنوز اون هدیه رو دارم که گفتی بسوزونش به یادت من نیوفتی هنوز اون شاخه گل ها تو اتاقن منم یادت میوفتم اتفاقا یهو برق تو چشمات جون میگیره سکوتت میشکنه بارون میگیره نفس داره خیالت راه میره تا جون دارم نمیذارم بمیره
