من توی هر سفر دور و نزدیک من توی هر مسیر باز و باریک توی هر سینمای سرد و تاریک با تو بودم از غروب ساحل تا جادهی رشت رو بهروی اون قایقی که میگذشت تو تمام روزای رفت و برگشت با تو بودم.. ما تو شیراز و بهارش شبای تا صبح بیدارش رویا رو زندگی کردیم یادته تو خیابونای تهران چقد دیوونگی کردیم یادته با نگاه مهربونت میگفتی جام میدی تو چمدونت میگفتی دنیا رو میدم نشونت تا همیشه حالا از قاب عکس لبخند میزنی تو که نیم روشن خود منی تو که خاطراتت با هر غزلی زنده میشه ما تو شیراز و بهارش خاطرات موندگارش دنیا رو به لحظه باختیم بگو تو هم دلت تنگه اون لحظههای قشنگه که یه روزی با هم ساختیم
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
