رندان سلامت میکنند، جان را غلامت میکنند رندان سلامت میکنند، جان را غلامت میکنند مستی ز جامت میکنند، مستان سلامت میکنند غوغای روحانی نگر، سیلاب طوفانی نگر خورشید ربانی نگر، مستان سلامت میکنند مستان سلامت می کنند خورشید ربانی نگر، مستان سلامت میکنند مستان سلامت می کنند ای آرزوی آرزو، آن پرده را بردار از او ای آرزوی آرزو، آن پرده را بردار از او من کس نمیدانم جز او، مستان سلامت میکنند مستان سلامت می کنند آن دام آدم را بگو، وان جان عالم را بگو وان یار و همدم را بگو، مستان سلامت میکنند مستان سلامت می کنند آن دام آدم را بگو، وان جان عالم را بگو وان یار و همدم را بگو، مستان سلامت میکنند مستان سلامت می کنند ای ابر خوش باران بیا، ای مستی یاران بیا ای ابر خوش باران بیا، ای مستی یاران بیا ای شاه طراران بیا ای شاه طراران بیا، مستان سلامت میکنند مستان سلامت می کنند رندان سلامت میکنند، جان را غلامت میکنند رندان سلامت میکنند، جان را غلامت میکنند رندان سلامت میکنند، جان را غلامت میکنند مستی ز جامت میکنند، مستان سلامت میکنند مستی ز جامت میکنند، مستان سلامت میکنند مستان سلامت می کنند، مستان سلامت می کنند
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
