نمیتونم سر بذارم روی شونه ی کسی کاشکی از راه برسی کاشکی تو از راه برسی جز تو عادت ندارم من به نوازش کسی وقتشه از راه برسی وقتشه از راه برسی کاشکی بارون نبودم این همه گریون نبودم کاش توو دنیای چشات مثل یه مهمون نبودم نمیدونم چی شده گریه امونم نمیده کاشکی گریون نبودم کاشکی زمستون نبودم میمونم تا ته گریه میشینم تا ته بارون چقدر گریه کنم تنهایی جای هر دوتامون باز توو رویای قشنگت میذارم سر روی زانوم چه عذابیه که هم شیرینه هم میکشه آروم میکشه آروم کاش میدونستی دلم تنگه برات تنگه برات کاشکی از راه برسی گریه کنم رو شونه هات نمیدونم چی شده گریه امونم نمیده کاشکی گریون نبودم کاشکی زمستون نبودم
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
