هرگز نشد بیای پیشم ببینی غم های منو بدونی من عاشقتم گوش کنی حرفای منو تو بی وفا بودی ولی اون که برات می مرد منم تا زنده ام دوست دارم اینه کلام آخرم
من که نتونستم تو رو یه لحظه تنها بذارم تو سردی خاطره هات بگم که دوست ندارم دلم میخواد همین یه بار اشکامو پنهون نکنم توی دلم به جز تو من هیشکیو مهمون نکنم بیام به شهر خاطرات غرق بشم توی نگات دیوونه وار فدات بشم فدای اون رنگ صدات
اما هنوز فاصلهمون دوره و دست من جداست ترانه ی سکوت من تو شعر آخرم رهاست کاشکی میشد فقط یه بار بیای بگی دوست دارم تو چشم من نگا کنی که مثل بارون میبارم
