شبیه مرغک زاری کز آشیانه بیفتد جدا ز دامن مادر به دام دانه بیفتد ز نازکی ز ندامت ز بیم صبح قیامت بدان نشان که شنیدی سری به شانه بیفتد سری به شانه بیفتد سری به شانه بیفتد به کار آنکه برون از بهشت گشته عجب نی که در جهنمِ غربت به یاد خانه بیفتد نشان گرفته دلم را کمان ابروی ماهی خدای را که مبادا دل از نشانه بیفتد دل از نشانه بیفتد دلم به کشتی کٌربَت به طوف لوجّه غربت چو از کرانه ی تربت به بی کرانه بیفتد شوم چو ابر بهاران ز جوش اشک چو باران که دانه دانه برآید که دانه دانه بیفتد جهان دل است و تو جانی، نه بلکه جان جهانی کمی سکندر و دارا کز این فسانه بیفتد خیال کن که غزالم بیا و ضامن من شو بیا که آتش صیاد از زبانه بیفتد خیال کن که غزالم خیال کن که غزالم بیا و ضامن من شو خیال کن که غزالم الا غریب خراسان، رضا مشو که بمیرد مگر که مرغک زاری از آشیانه بیفتد حبیب من
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
تجسم کن که تو ایوون خونه رو تختی که پناه هر دومونه سرت رو شونمه خیره به ابرا مژه هات داره میگیره به ابرا گرفتی روی چشمت استکانو رصد کردی ته این کهکشانو نگه میداری با خندت زمانو میگم دیدم یه شب خواب الانو یهو برق تو چشمات جون میگیره سکوتت میشکنه بارون میگیره نگاتو بر میگردونی به سمتم تو بارون خیره میمونی به سمتم میبارن قطره ها روی من و تو میپیچه تو هوا بوی من و تو داری از فکر من پر میشی نم نم فقط یادت نیاد ما دوریم از هم نگو این آسمون که صاف صافه بذار قلبت واست رویا ببافه که رویا شعره میشه خوند و حظ کرد همین رویا چقدر مارو عوض کرد هنوز اون هدیه رو دارم که گفتی بسوزونش به یادت من نیوفتی هنوز اون شاخه گل ها تو اتاقن منم یادت میوفتم اتفاقا یهو برق تو چشمات جون میگیره سکوتت میشکنه بارون میگیره نفس داره خیالت راه میره تا جون دارم نمیذارم بمیره
