رو بگیر ازم دیوونه من حضور لخت مرگم زیر رگبار تنم نمون که رو تن تگرگم مث شعریم که هیچکس اونو از بحر نمیدونه یه پرنده ام که تو خوابم گله بومی نمیمونه دست کم اینجوری شاید شب یه درد مستمر نیست شاید اینطور تو بفهمی که حضورم بی خطر نیست رو بگیر نگاه نکن اشکای سردو رد بشو نخواه تو هم این همه دردو رو بگیر نگا نکن اشکای سردو رد بشو نخواه تو هم این همه دردو بیخیالم شو عزیزم تو بریدی سر ندادم دیره واسه با تو بودن دیگه بال و پر ندارم آره یادت خیلی وقته نمیفته سوی خوابم کور چراغی تو کویرم قطره آبی تو سرابم رو بگیر نگاه نکن اشکای سردو رد بشو نخواه تو هم این همه دردو رو بگیر نگاه نکن اشکای سردو رد بشو نخواه تو هم این همه دردو
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
