توی اون شب که باد میومد آمدی از خونه بیرون باد افتاد توی موهات، موهاتو کردی پریشون توی اون شب که باد میومد یه درخت کاج خسته سر پناه یه نفر شد یه نفر که دل شکسته همه دنیا پای چشای تو داده بوده دل خستش و ندیدی زیر پات افتاده بوده
دل تنهای من شب روسوای من تاب گیسوی تو برده قرارم همه غم های من توی شب های من خم ابروی تو برده قرارم
توی اون شب که باد میومد آمدی از خونه بیرون باد افتاد توی موهات، موهاتو کردی پریشون توی اون شب که باد میومد یه درخت کاج خسته سر پناه یه نفر شد یه نفر که دل شکسته همه دنیا پای چشای تو داده بوده دل خستش و ندیدی زیر پات افتاده بوده
به سایت آواما خوش آمدید! لطفاً توجه داشته باشید که محتوای این سایت برای افراد زیر 12 سال مناسب نمیباشد. برای ثبت نام، باید 12 سال یا بیشتر داشته باشید. با ثبت نام، شما تأیید میکنید که شرایط سنی لازم را دارا هستید.
Beginning of dialog window. Escape will cancel and close the window.
End of dialog window.
هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی آن شب که در بغض خنداندیم کو آن جمله در گوشم که میلرزاندیم کو ای آن که چشمانش غمی چون شاعران داشت چون سایه در ماوای جانش ارغوان داشت صداقت گزندش هم مهربان بود آن که شیراز تمام دختران بود هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی ای کتابی که هنوز آغوش دریا را به سمتم میگشایی مه گریبانم گرفته بی ثمر از من نپرس جانم کجایی آخرین یادی که دارم از خودم رخت سمت خاموشی گرفتم تا نشانم دادی آن زخم نهان را من فراموشی گرفتم برگرد به دل تنگی اگر باقی عمرت گذرد چه برگرد پس این قصه که این شهر مرا می فشرد چه ای وای اگر این گریه که من میشنوم حال تو باشد برگرد اگر بی خبر از درد تو خوابم ببرد چه هرگز وداع جانم نکردی ای آن که تنها تو پشیمانم نکردی
