تو خیابون زیر نور چراغا ساعت از نصف شبم گذشته بود جز منو تنهایی و پیاده رو خبر از عابر دیگه ای نبود بادی که درختا رو تکون میداد روی سنگفرشا رو برگ پوشونده بود مثل هر شب دوباره دلتنگی منو سمت خونه تون کشونده بود هنوزم وقتی که نزدیکت میشم نفسم حبس میشه توی سینه بی هوا زل میزنم به خونه تون آخه کار هر شب من همینه هنوزم وقتی که رد میشم از اون کوچه ای که خاطراتم توشه بی هوا زل میزنم به خونه تون خونه ای که چراغاش خاموشه یاد اون شبا میافتادم که بوی عطرت میومد با بارون شبی که یخورده سردت شده بود وقتی که رد میشدیم از این خیابون چراغ اتاق تو روشن بود خیلی دیره تو چراغی داری توی خوش باوری دلواپستم شاید از دوریه من بیماری هنوزم وقتی که نزدیکت میشم نفسم حبس میشه توی سینه بی هوا زل میزنم به خونه تون آخه کار هر شب من همینه هنوزم وقتی که رد میشم از اون کوچه ای که خاطراتم توشه بی هوا زل میزنم به خونه تون خونه ای که چراغاش خاموشه
