تا وقتی که این آدما تو هر زمان یه رنگین تا وقتی که جنس دلا از صخره های سنگین تا وقتی نیرنگ و ریا مهمون توی دل ما تا وقتی که خنجری هست تو دستای یه آشنا نمیتونم نمیتونم کسی را باور بکنم نمیتونم نمیتونم با این همه نا باوری سر بکنم نمیتونم نمیتونم کسی را باور بکنم نمیتونم نمیتونم با این همه نا باوری سر بکنم وقتی مثل آفتاب پرست رنگ میبازن تا وقتی محتاج تو ان با بد و خوبت میسازن وقتی همه اش دورغ میگن این آدمای رنگارنگ تا وقتی در کنارتن که قصه ها باشه قشنگ نمیتونم نمیتونم کسی را باور بکنم نمیتونم نمیتونم با این همه نا باوری سر بکنم نمیتونم نمیتونم کسی را باور بکنم نمیتونم نمیتونم با این همه نا باوری سر بکنم
با این کار تمام آهنگ ها از صف شما حذف می شود. آیا مطمئن هستید که می خواهید پاک
کنید؟
میگذرم تنها از میان گل ها گه به گلستان ها گه به کوه و صحرا تازه گلی سر راهم گیرد و با من گوید محرم راز تو کو خار رهی به تمنا دامن من بگرفته کان گل ناز تو کو راز عشق مرا گل در گوش صبا گفت و غمم بفزود آنگه در همه جا راز درد من و قصه ی عشق تو بود چون به حسن آسمانی از مهی برتر شعله ی عشق من از گردون برآرد سر در گلستان هم ز تنهایی روم من اگر تازه گلی سر راهم گیرد و با من گوید محرم راز تو کو خار رهی به تمنا دامن من بگرفته کان گل ناز تو کو
