تجسم کن که تو ایوون خونه
رو تختی که پناه هر دومونه
سرت رو شونمه خیره به ابرا
مژه هات داره میگیره به ابرا
گرفتی روی چشمت استکانو
رصد کردی ته این کهکشانو
نگه میداری با خندت زمانو
میگم دیدم یه شب خواب الانو
یهو برق تو چشمات جون میگیره
سکوتت میشکنه بارون میگیره
نگاتو بر میگردونی به سمتم
تو بارون خیره میمونی به سمتم
میبارن قطره ها روی من و تو
میپیچه تو هوا بوی من و تو
داری از فکر من پر میشی نم نم
فقط یادت نیاد ما دوریم از هم
نگو این آسمون که صاف صافه
بذار قلبت واست رویا ببافه
که رویا شعره میشه خوند و حظ کرد
همین رویا چقدر مارو عوض کرد
هنوز اون هدیه رو دارم که گفتی
بسوزونش به یادت من نیوفتی
هنوز اون شاخه گل ها تو اتاقن
منم یادت میوفتم اتفاقا
یهو برق تو چشمات جون میگیره
سکوتت میشکنه بارون میگیره
نفس داره خیالت راه میره
تا جون دارم نمیذارم بمیره
